Autor wielu wybitnych pozycji polskiej literatury, m.in. "Małej apokalipsy" (1979), "Wniebowstąpienia" (1967) czy "Kroniki wypadków miłosnych" (1974)  był również jednym z najważniejszych twórców filmowych a jego wkład w rozwój polskiej kinematografii jest niepodważalny.

Jego filmowa podróż rozpoczęła się w Łodzi: w 1948 Tadeusz Konwicki ukończył kurs pisania scenariuszy filmowych zorganizowany dla młodych pisarzy przez Bolesława Lewickiego przy powstającej wówczas Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi. Był jednym z ojców tzw. "Szkoły Polskiej", która zaistniała, gdy był kierownikiem literackim Zespołu Filmowego "Kadr" (1956-1968). Pracował także jako kierownik literacki "Kraju" (1970-1972), "Pryzmatu" (1972-1977) i "Perspektywy" (1989-1991), inicjując wiele projektów ekranowych.

Wyreżyserował 5 filmów pełnometrażowych: "Ostatni dzień lata" (1958) , "Zaduszki" (1961), "Salto" (1965), "Jak daleko stąd, jak blisko" (1971), "Dolina Issy" (1982) i "Lawa" (1989). Wszystkie wymienione tytuły przeszły do historii polskiego kina. Zasłynął jako autor wybitnego "Ostatniego dnia lata", nagrodzonego Grand Prix MFF w Wenecji, którym wyprzedził zarówno Godarda jak i Truffauta - gdy oni formułowali założenia Nowej Fali, jednego z najsilniejszych nurtów europejskiego kina artystycznego, on w niemalże amatorskich warunkach stworzył obraz będący realizacją tego nurtu, film na miarę Grand Prix MFF w Wenecji.

Był również wybitnym scenarzystą: współpracował z Jerzym Kawalerowiczem, dla którego napisał scenariusze filmów "Matka Joanna od Aniołów", "Faraon" i "Austeria". Dla Stanisława Lenartowicza stworzył scenariusz "Zimowego zmierzchu", dla Janusza Morgensterna scenariusz "Jowity", dla Andrzeja Wajdy scenariusz "Kroniki wypadków miłosnych" (na podstawie własnej powieści). Również jego teksty przenoszone były na wielki ekran: Krzysztof Wojciechowski zrealizował telewizyjne "Skrzydła" na podstawie "Zwierzoczłekoupiora", a Costa-Gavras zekranizował "Małą apokalipsę" z Jirim Menzlem w roli głównej.


Zmarł 7 stycznia 2015 w wieku 88 lat.