Autorem zdjęć jest Krzysztof Szpryngiel, student fotografii naszej Szkoły.

Przed obiektywem – studenci aktorstwa, dyplomanci i obsada spektaklu:

fot. 1 - Marcel Barra – Antonio, brat Prospera, przywłaszczyciel tytułu księcia Mediolanu
fot. 2 - Julia Jaroszewska – Alonzo, król Neapolu
fot. 3 - Bartłomiej Kotwica – Ferdynand, syn króla Neapolu
fot. 4 - Jędrzej Matwijów – Prospero, prawowity książę Mediolanu
fot. 5 - Dominik Nikitorowicz – Stefano, piwniczy króla, opój
fot. 6 - Anna Pentz – Ariel, zwiewny duch
fot. 7 - Krzysztof Świłpa – Sebastian, brat króla Neapolu
fot. 8 - Kamila Tytło – Trinkulo, błazen
fot. 9 - Alicja Wieniawa-Narkiewicz – Kaliban, dziki i pokraczny niewolnik
fot. 10 - Milena Zając – Miranda, córka Prospera
fot. 11 - Krystyna Zajkowska – Gonzalo, rzetelny stary doradca króla

Premiera w Teatrze Studyjnym - 5 grudnia!

William Shakespeare
BURZA przekład: Stanisław Barańczak

Reżyseria: Tomasz Fryzeł
Scenografia i kostiumy: Anna Oramus
Reżyseria światła: Klaudyna Schubert

"Burza" to opowieść, która dzieje się w ciągu kilku godzin na oddalonej od znanych lądów wyspie. W tym czasie wszystkie postaci zostają poddane procesowi, w ramach którego konfrontowane są ze swoimi winami, pragnieniami, słabościami, a przede wszystkim – ze swoją przeszłością i tożsamością. Burza jest zjawiskiem atmosferycznym, które rozpoczyna akcję. Jest też stanem, w którym przez cały czas trwania akcji znajdują się bohaterowie – jako jednostki i jako wspólnota. To kondycja wzmożonego samopoznania. Gdy zdarzenie się kończy, burza cichnie. Świat, odmieniony, wraca do normy. "Burza" to nie tylko pełna zwrotów akcji opowieść o przygodach postaci, lecz także o przygodach ich świadomości, wyobraźni i sumienia; matryca doświadczania otwierająca się na patrzącego. To opowieść o zyskiwaniu świadomości samego siebie i o szukaniu sposobów budowania relacji z dynamicznym sobą, z dynamicznym światem, z dynamiczną tożsamością. I wreszcie – "Burza" to opowieść o sztuce: o jej mocy przemieniania wszystkich w nią zaangażowanych. O wpisanej w nią możliwości wyobrażania tych, którymi się nie jest, i tego, co nie ma swojej fizycznej formy.

Jak zagrać Ariela? Jak zagrać tchnienie, myśl, obecność – słowo w działaniu? Jak zagrać Kalibana, tego, który sytuuje się poza językiem? Co to znaczy być królem Neapolu? Co czyni go tą postacią? I w jaki sposób, będąc dwudziestotrzyletnim aktorem, mogę wyobrazić sobie, że jestem Prosperem, władcą Mediolanu?

Spektakl współfinansowany z budżetu Samorządu Województwa Łódzkiego.

BURZA w Teatrze Studyjnym