Adam Orzechowski (reżyser):
"PUŁAPKA Różewicza jest traktowana jako rozliczenie z XX wiekiem. Czy to, że wystawiamy ją teraz oznacza, że w XXI wieku popełnia się te same błędy? Myślę że tak. Przekonujemy się o tym boleśnie, kiedy wybuchła wojna w Ukrainie. To są stare rozwiązania, które powtarzamy. Wpadamy w pułapki własnego ciała i mechanizmów społecznych.
Różewicz i Kafka przeczuwali pewne systemy autorytarne we wszystkich swoich utworach. Różewicz, posługując się Kafką, próbował rozliczyć się z osobowością twórczą, ale i z każdym człowiekiem, który jest narzędziem w wielkim świecie, na który nie mamy wpływu. Nasi bohaterowie mają poczucie, że żyją własnym życiem, ale nad tym wszystkim wisi świat oprawców. Świat, na który nie ma się wpływu.
W PUŁAPCE te wszystkie zależności się uaktualniają w zapowiedziach wojny kognitywnej. W stanie przedwojennym to wszystko jest bardzo aktualne.
To bardzo inteligenta młodzież. Nie chciałem ich wkładać w sytuacje beznadziei, bo są na początku swojej drogi, ale reagują ze zrozumieniem. Jako rasowi aktorzy wyczuwają potencjał ról, a jest wiele dobrze napisanych postaci".

Jędrzej Matwijów (odtwórca Franza):
"Tekst jest o cierpieniu, wstydzie, strachu, pułapkach, w które wpadamy, które czekają na nas. Każdy ma swój strach – to jest uniwersalne. Tekst jest poważny, dramatyczny, ale też uniwersalny.
W swojej postaci szukałem balansu pomiędzy tym, czego Franz się bał, a tym, jak znajdywał rozwiązania konfliktów, często krzywdzące innych ludzi. Jest wiele metafor - to intrygujące wyzwanie aktorskie. Spektakl jest fizyczny, a nam zależało, aby odnaleźć obrazy w głowie Kafki, które okazały się prorocze".

Julia Jaroszewska (odtwórczyni Matki Franza):
"Matka Kafki była znaczącą, kontrastową do postaci ojca rolą. Pełna wyborów, po czyjej stronie być: żona męża, matka syna. Konflikt relacji ojciec-syn to piętno życiowe postaci matki. Dostrzegliśmy znamiona toksyczności tej rodziny, ale trzeba patrzeć na postaci okiem ludzkim, próbować je zrozumieć. Nie można odmówić im wzajemnego szacunku, wszystko wynika z ich dobrych intencji. Nic nie jest czarno-białe. Matka ma dużo wewnętrznego cierpienia, zmęczenia. Ale przy budowaniu postaci myślę o niej całościowo, nie tylko o tych kilku scenach".

Premiera już 10 października w Teatrze Studyjnym!A w następnych dniach gramy repertuarowo.

PUŁAPKA
Tadeusz Różewicz

Reżyseria: Adam Orzechowski
Kostiumy, scenografia, światło: Magdalena Gajewska
Muzyka: Marcin Nenko
Asystent reżysera: Szymon Andrzejewski

OBSADA:
Szymon Andrzejewski - PAN
Marcel Barra - SZEWC
Helena Grabicka – GRETA
Mikołaj Janas – MAKS
Julia Jaroszewska - MATKA
Bartłomiej Kotwica - OPRAWCA / SPRZEDAWCA
Kamil Kowalski - OJCIEC
Jędrzej Matwijów - FRANZ
Dominik Nikitorowicz - OPRAWCA / WYROSTEK
Anna Pentz - DUSZYCZKA
Adrian Pietruszewski - FRYZJER
Maciej Piotrowski - KARL / CHŁOPIEC
Kinga Stachowiak – JÓZIA
Krzysztof Świłpa - OPRAWCA / SPRZEDAWCA
Kamila Tytło - FELICE
Alicja Wieniawa-Narkiewicz - VALLI / SZEWCOWA
Krystyna Zajkowska - OTTLA

"Pułapka" Tadeusza Różewicza, napisana w 1979 roku, jest próbą rozliczenia autora z duchowym i kulturowym dziedzictwem XX w. Kluczem do tego rozliczenia stała się biografia Franza Kafki. Zauważamy jak aktualny, pomimo upływu lat, jest to tekst i pragniemy zwrócić szczególną uwagę na niepokojące, powielające się schematy. "Pułapka" to przede wszystkim opowieść o człowieku zagubionym, pogrążonym w nieuchronnym cierpieniu, wpadającym raz po raz w sidła zastawiane przez samego siebie - swoje ciało, historię i najbliższe osoby. Franz poświęca siebie, swój czas, życie i zdrowie na ołtarzu literatury. Składa ofiarę z samego siebie... Jednak czy pod postacią "baranka ofiarnego" nie kryje się tak naprawdę bestia?

Spektakl na stronie Teatru Studyjnego w Łodzi

Spektakl współfinansowany z budżetu Samorządu Województwa Łódzkiego.

fot. Anna Kazimierczak