24.
10.
2017.
Pozostałe
Pozostałe
ABSOLUTNY BIAŁY KRUK - "Mir kumen on" Aleksandra Forda z 1936 roku! po cyfrowej rekonstrukcji będzie 30.10 w Naszym Kinie!
„Mir kumen on” po raz pierwszy będzie pokazany w Łodzi w wersji niemal kompletnej. Odrestaurowany cyfrowo, w osiemdziesięciolecie swojego powstania, film Aleksandra Forda wcześniej prezentowano we Francji i Stanach Zjednoczonych.
„Mir kumen on” przedstawia życie codzienne Sanatorium im. Włodzimierza Medema w podwarszawskim Miedzeszynie, stosowane tam nowatorskie metody wychowawcze i lecznicze. W latach 1926–1939 leczyło się w nim prawie 10 000 zagrożonych gruźlicą dzieci z ubogich robotniczych rodzin żydowskich. W 1942 roku pracownicy i podopieczni sanatorium zostali przewiezieni do obozu zagłady w Treblince.
W momencie realizacji „Mir kumen on” Aleksander Ford miał 27 lat i – zwłaszcza po sukcesie „Legionu ulicy” (1932) – opinię najzdolniejszego reżysera swojego pokolenia. Scenariusz napisała m.in. Wanda Wasilewska, która spędziła dużo czasu w Miedzeszynie na rozmowach z wychowankami i konsultacji pomysłów. Całość zdjęć w języku jidysz wykonano latem 1935 roku w sanatorium i jego otoczeniu. W filmie nie występują aktorzy profesjonalni, dzięki czemu pełen jest dokumentalnego autentyzmu i stanowi rzadki obraz prawdziwego życia żydowskich dzieci w przedwojennej Polsce. Producentem „Mir kumen on” było Stowarzyszenie Sanatorium Dziecka im. Włodzimierza Medema, a współfinansowała go żydowska socjalistyczna partia Bund. Film miał wspierać zbiórkę pieniędzy na leczenie dzieci, niezbędną po odmowie dofinansowania instytucji przez Ministerstwo Opieki Społecznej. Była to swoista inicjatywa „crowdsourcingowa” wśród międzynarodowej społeczności żydowskiej: prolog z prośbą o pomoc umieszczany był w języku narodowym kraju w którym „Mir kumen on” wyświetlano.
Film prezentuje m.in. nowoczesne metody leczenia stosowane w sanatorium, ale ma też jasną wymowę ideową: jest apelem o solidarność (klasową) i tolerancję (narodową). Oskarżenia o promowanie komunizmu, wsparte antysemicką nagonką sprawiły, że „Mir kumen on” stał się w Polsce ofiarą cenzury. Cenzorzy zwrócili się do producenta z propozycją wprowadzenia zmian do kopii „Drogi młodych” – były jednak tak liczne i mocno ingerujące w wymowę filmu, że odmówiono ich wykonania.
W prasie rozgorzała dyskusja zwolenników i przeciwników filmu – wśród tych ostatnich pojawiały się głosy jawnie antysemickie. Fragmenty recenzji prasowych i powojennych komentarzy do „Mir kumen on” można przeczytać na stronach Repozytorium Cyfrowego.
Ostatecznie film nie został dopuszczony do dystrybucji kinowej i wyświetlany był tylko na niepublicznych, „tajnych” projekcjach oraz zamkniętych pokazach prasowych organizowanych przez producenta. Pracownikom Sanatorium im. Włodzimierza Medema udało się jednak wywieźć kopię „Mir kumen on” do Francji. Pierwszy pokaz filmu zatytułowanego „Nous arrivons” („My przychodzimy”) odbył się w marcu 1936 roku w paryskiej Salle Pleyel, a słowo wstępne wygłosił Luis Buñuel. Francuska publiczność zachowała pamięć o „Mir kumen on” i to właśnie z Francji, od Serge’a Bromberga (Lobster Films) i Léi Minczeles wypłynęła inicjatywa, aby dzieło Forda odnowić i przywrócić międzynarodowej publiczności.
Przywrócenie tego wyjątkowego filmu do światowego obiegu kultury było możliwe dzięki wspólnemu projektowi Filmoteki Narodowej, The Museum of Modern Art, Deutsche Kinemathek oraz Lobster Films.
Prowadząca: Monika Talarczyk-Gubała (PWSFTviT)
Gość specjalny: Anna Szczepańska (Paris 1 Panthéon Sorbonne)
Monika Talarczyk-Gubała - historyczka kina, dr hab., prof. PWSFTviT w Łodzi, autorka książek poświęconych twórczyniom polskiego kina: "Wszystko o Ewie. Filmy Barbary Sass a kino kobiet w II połowie XX wieku" (2013), "Biały mazur. Kino kobiet w polskiej kinematografii" (2013), "Wanda Jakubowska. Od nowa" (2015). Laureatka Nagrody PISF, dwukrotnie nominowana do Nagrody im. Bolesława Michałka. Współpracowniczka Krytyki Politycznej, członkini Stowarzyszenia Filmowców Polskich i Stowarzyszenia Kobiet Filmowców.
Anna Szczepańska - historyczka kina, dr, wykładowczyni Uniwersytetu Paryskiego Sorbonne, autorka filmu dokumentalnego "Nous filmons le peuple/My filmujemy naród" (2012), autorka książki "Do granic negocjacji. Historia Zespołu Filmowego X Andrzeja Wajdy (1972-1983)" (2017). Obecnie pracuje nad monografią poświęconą Aleksandrowi Fordowi. Partnerka projektu restauratorskiego filmu "Mir kumen on".
„Mir kumen on” przedstawia życie codzienne Sanatorium im. Włodzimierza Medema w podwarszawskim Miedzeszynie, stosowane tam nowatorskie metody wychowawcze i lecznicze. W latach 1926–1939 leczyło się w nim prawie 10 000 zagrożonych gruźlicą dzieci z ubogich robotniczych rodzin żydowskich. W 1942 roku pracownicy i podopieczni sanatorium zostali przewiezieni do obozu zagłady w Treblince.
W momencie realizacji „Mir kumen on” Aleksander Ford miał 27 lat i – zwłaszcza po sukcesie „Legionu ulicy” (1932) – opinię najzdolniejszego reżysera swojego pokolenia. Scenariusz napisała m.in. Wanda Wasilewska, która spędziła dużo czasu w Miedzeszynie na rozmowach z wychowankami i konsultacji pomysłów. Całość zdjęć w języku jidysz wykonano latem 1935 roku w sanatorium i jego otoczeniu. W filmie nie występują aktorzy profesjonalni, dzięki czemu pełen jest dokumentalnego autentyzmu i stanowi rzadki obraz prawdziwego życia żydowskich dzieci w przedwojennej Polsce. Producentem „Mir kumen on” było Stowarzyszenie Sanatorium Dziecka im. Włodzimierza Medema, a współfinansowała go żydowska socjalistyczna partia Bund. Film miał wspierać zbiórkę pieniędzy na leczenie dzieci, niezbędną po odmowie dofinansowania instytucji przez Ministerstwo Opieki Społecznej. Była to swoista inicjatywa „crowdsourcingowa” wśród międzynarodowej społeczności żydowskiej: prolog z prośbą o pomoc umieszczany był w języku narodowym kraju w którym „Mir kumen on” wyświetlano.
Film prezentuje m.in. nowoczesne metody leczenia stosowane w sanatorium, ale ma też jasną wymowę ideową: jest apelem o solidarność (klasową) i tolerancję (narodową). Oskarżenia o promowanie komunizmu, wsparte antysemicką nagonką sprawiły, że „Mir kumen on” stał się w Polsce ofiarą cenzury. Cenzorzy zwrócili się do producenta z propozycją wprowadzenia zmian do kopii „Drogi młodych” – były jednak tak liczne i mocno ingerujące w wymowę filmu, że odmówiono ich wykonania.
W prasie rozgorzała dyskusja zwolenników i przeciwników filmu – wśród tych ostatnich pojawiały się głosy jawnie antysemickie. Fragmenty recenzji prasowych i powojennych komentarzy do „Mir kumen on” można przeczytać na stronach Repozytorium Cyfrowego.
Ostatecznie film nie został dopuszczony do dystrybucji kinowej i wyświetlany był tylko na niepublicznych, „tajnych” projekcjach oraz zamkniętych pokazach prasowych organizowanych przez producenta. Pracownikom Sanatorium im. Włodzimierza Medema udało się jednak wywieźć kopię „Mir kumen on” do Francji. Pierwszy pokaz filmu zatytułowanego „Nous arrivons” („My przychodzimy”) odbył się w marcu 1936 roku w paryskiej Salle Pleyel, a słowo wstępne wygłosił Luis Buñuel. Francuska publiczność zachowała pamięć o „Mir kumen on” i to właśnie z Francji, od Serge’a Bromberga (Lobster Films) i Léi Minczeles wypłynęła inicjatywa, aby dzieło Forda odnowić i przywrócić międzynarodowej publiczności.
Przywrócenie tego wyjątkowego filmu do światowego obiegu kultury było możliwe dzięki wspólnemu projektowi Filmoteki Narodowej, The Museum of Modern Art, Deutsche Kinemathek oraz Lobster Films.
Prowadząca: Monika Talarczyk-Gubała (PWSFTviT)
Gość specjalny: Anna Szczepańska (Paris 1 Panthéon Sorbonne)
Monika Talarczyk-Gubała - historyczka kina, dr hab., prof. PWSFTviT w Łodzi, autorka książek poświęconych twórczyniom polskiego kina: "Wszystko o Ewie. Filmy Barbary Sass a kino kobiet w II połowie XX wieku" (2013), "Biały mazur. Kino kobiet w polskiej kinematografii" (2013), "Wanda Jakubowska. Od nowa" (2015). Laureatka Nagrody PISF, dwukrotnie nominowana do Nagrody im. Bolesława Michałka. Współpracowniczka Krytyki Politycznej, członkini Stowarzyszenia Filmowców Polskich i Stowarzyszenia Kobiet Filmowców.
Anna Szczepańska - historyczka kina, dr, wykładowczyni Uniwersytetu Paryskiego Sorbonne, autorka filmu dokumentalnego "Nous filmons le peuple/My filmujemy naród" (2012), autorka książki "Do granic negocjacji. Historia Zespołu Filmowego X Andrzeja Wajdy (1972-1983)" (2017). Obecnie pracuje nad monografią poświęconą Aleksandrowi Fordowi. Partnerka projektu restauratorskiego filmu "Mir kumen on".