"Mnie zawsze zachwycała forma operetkowa, jedna z najszczęśliwszych, moim zdaniem, jakie wytworzyły się w teatrze. (...) Operetka w swym boskim idiotyzmie, w niebiańskiej sklerozie, we wspaniałym uskrzydlaniu się swoim za sprawą śpiewu, tańca, gestu, maski, jest dla mnie teatrem doskonałym, doskonale teatralnym. (...)"– pisał we wstępie do „Operetki” Witold Gombrowicz.

- Trwa wieczna przebieranka, zatruty karnawał, szaleńczy pęd z jednej formie ku drugiej – mówi Waldemar Zawodziński, reżyser spektaklu - Gombrowicz pokazuje człowieka, który rezygnuje z siebie, z prawdy i poddaje się kolejnym dyktatom, kolejnym formom, które go krępują i zniewalają a przed którymi w pewnym momencie nie ma już ucieczki.

Jak u Gombrowicza, tak na scenie Studyjnego, zderzenie – lekka, wdzięczna, przyjemna dla oka i ucha forma operetki, po drugiej stronie treść potężnego kalibru - dramat kolejnych pokoleń poddanych ciągle odradzającej się w nowej Formie Dyktaturze. Jak pisał autor - "Z jednej strony przeto ta operetka winna być od początku do końca tylko operetką, nienaruszalną i suwerenną w swoich operetkowych elementach; a z drugiej ma być jednakże patetycznym ludzkości dramatem".

Dla studentów „Operetka” będzie i wyzwaniem i przygodą. Poprzeczka bardzo wysoko. Wymagane wyżyny techniki aktorskiej – aktorzy płynnie przechodzić mają od tekstu mówionego do śpiewu, od naturalnego poruszania się do precyzyjnie ustalonej choreografii; wszystko w zaplanowanym przez reżysera dużym tempie narracji, w towarzyszącej aktorom muzyce na żywo!

- „Operetka” to dla tych młodych ludzi również przygoda intelektualna – mówi Waldemar Zawodziński - Gombrowicz skłania do refleksji, zmusza do myślenia o determinacji jednostki, o pułapkach historii, o zagrożeniach czyhających na współczesnego człowieka. Tekst w ogóle nie stracił na aktualności – wręcz przeciwnie – Ci młodzi ludzie doskonale go „czytają”, wyczuwają niepokoje, które ich dzisiaj otaczają – mówi o aktorach reżyser „Operetki”.

Po raz kolejny studenci aktorstwa mają szczęście, by pracować z reżyserem o tak dużym dorobku artystycznym, tak cenionym w świecie Teatru. Waldemar Zawodziński, związany z Teatrem im. Stefana Jaracza w Łodzi, którego jest dyrektorem, reżyserował spektakle, opery i  musicale na wielu polskich scenach, m.in. w Teatrze Starym w Krakowie, Teatrze Współczesnym w Szczecinie, Teatrze Nowym w Poznaniu, Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, Teatrze Wielkim w Łodzi, Operze Krakowskiej czy Operze Narodowej w Warszawie; zbierając znakomite recenzje, za swoje inscenizacje otrzymując liczne teatralne laury.

Dla widzów szykuje się wyjątkowo atrakcyjna inscenizacja. Symbolem dyktatury u Gombrowicza jest moda. Będziemy podróżować więc w czasie za przewodników mając kolejne, charakterystyczne dla danego czasu modowe kreacje. Dyktatura, w tym przypadku dyktatura mody, to nadal Dyktatura - chociaż tak atrakcyjnie, tak kusząco podana. Pod osłoną blichtru, szyku i stylu, który tak cieszy oko, czai się niebezpieczeństwo. Uwolnieniem od niego może być jedynie… Nagość.

W obsadzie spektaklu studenci roku dyplomowego: Anna Bieżyńska, Mateusz Czwartosz, Paulina Walendziak, Dawid Ptak, Jakub Matwiejczyk, Weronika Asińska, Zuzanna Pawlak, Adam Gradowski, Mateusz Więcławek, Marta Wiśniewska i Oskar Borkowski a także studenci młodszych lat: Michał Surosz, Jan Napieralski, Jan Butruk, Aleksander Rudziński, Faustyna Kazimierska, Julia Szczepańska, Irmina Liszkowska, Dominika Walo, Dorota Ptaszek, Paweł Głowaty, Piotr Pacek, Filip Warot, Rafał Kowalski, Michał Włodarczyk, Dominik Mironiuk, Mikołaj Bartosiewicz i Sylwia Gajdemska. Za reżyserię i scenografię odpowiada Waldemar Zawodziński, za kostiumy – Maria Balcerek. Choreografię przygotowuje Paweł Kułaga, przygotowanie wokalne - Barbara Panek-Piętkowska, przygotowanie muzyczne - Paweł Serafiński. Muzyka Tomasza Kiesewettera. Muzycy: wykładowcy i studenci Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi.

Premierę spektaklu zaplanowano na 10 grudnia.   
Zapraszamy na www Teatru Studyjnego: www.teatrstudyjny.lodz.pl oraz profil Teatru na FB: https://www.facebook.com/studyjny/

fot. Filip Szkopiński