Okazja do poznania różnych aktorskich technik i metod wyrazu, poza językiem, za pomocą ciała, gestu, rytmu. Dla aktora i wyzwanie i szansa, która daje nieograniczone możliwości komunikacji z tym, który zasiądzie na widowni.

Inauguracja warsztatów połączona ze spotkaniem z Beatą Poźniak, gościem specjalnym warsztatów w poniedziałek 25 września o godz. 11 w sali 135 (parter bud. H, Wydział Aktorski).

Wydział Aktorski już po raz trzeci organizuje dla swoich studentów Europejskie Warsztaty Teatralne „Zszywanie Europy”. Pomiędzy 25 września a 1 października ze studentami aktorstwa spotkają się wykładowcy najlepszych szkół teatralnych Europy i świata - Eufrasio Lucena-Muñoz reprezentujący hiszpańską Escuela Superior de Arte Dramático (ESAD), Oxana Smilkova z czeskiej Janáčková Akademie Múzických Umĕní w Brnie, Michael Keller z Hochschule für Schauspielkunst "Ernst Busch" w Berlinie. Gościem specjalnym tegorocznej edycji a jednocześnie prowadzącą warsztaty będzie Beata Poźniak, absolwentka naszej Szkoły, aktorka pracująca i mieszkająca na stałe w USA. W Stanach zadebiutowała w filmie „JFK” Olivera Stone’a. Zagrała m.in. w filmach „Kroniki młodego Indiany Jones’a” George’a Lucasa, czy serialu „JAG. Wojskowe Biuro Śledcze”. Zasiada w Jury Academy of Motion Picture Arts and Sciences przyznającej nagrody Emmy. Jest założycielką organizacji Women’s Day USA, którą wspiera wiele osobistości środowiska politycznego i artystycznego Hollywood. Ze studentami 3 roku aktorstwa Beata Poźniak poprowadzi w Szkole aktorski masterclass przed kamerą.


O wykładowcach „Zszywania Europy” i ich warsztatach:

EUFRASIO LUCENA-MUNOZ
Escuela Superior de Arte Dramático (ESAD) de Galicia, Hiszpania Absolwent Wydziału Aktorskiego Escuela Superior de Arte Dramático de Sevilla w Hiszpanii oraz Wydziału Scenografii praskiej Divadelní fakulta Akademie Muzickych Umeni- DAMU. Obecnie uczy studentów aktorstwa na Escola Superior de Arte Dramática de Galicia i jest w trakcie przewodu doktorskiego na Uniwersytecie w Sevilli. Metoda jego pracy w warsztacie "Rytmy dla sztuk Lorci" prowadzi do połączenia umysłu i ciała aktora poprzez rytm. Podczas swoich zajęć wykorzystuje sceny z dramatów Federico Garcii Lorci. Dzieła te czerpią ze źródeł greckich tragedii, dlatego też ich język jest mocno zrytmizowany. Celem warsztatu jest wzmocnienie kondycji fizycznej aktorów, a także pogłębienie ich elastyczności I scenicznej siły oraz wypracowanie postawy "zrelaksowanej gotowości" do działania. Aktorzy będą analizować tekst Lorci nie tylko skupiając się na treści, lecz także na jego budowie I strukturze, by później rozpocząć pracę nad scenami, zainspirowani rytmami muzyki flamenco.

OXANA SMILKOVA
Janáčková Akademie Múzických Umĕní – Brno, Czechy
Jej metoda oparta jest na idei, że by osiągnąć prawdę w roli/ na scenie, student najpierw musi zrozumieć prawdę o sobie. Powinien realizować siebie w grze, rozwijać wyobraźnię i improwizować w etiudach. Zapisywać w pamięci te wspomnienia, emocje i doświadczenia, przywołując je do życia, gdy rola tego wymaga. We wczesnych latach edukacji bardzo ważnym jest pomóc studentom w zrozumieniu, że tworzenie roli trzeba zaangażować cały mechanizm psychofizyczny. Podczas warsztatów prof. Smilkova używać będzie metod Czechowa, Brook’a i Grotowskiego, które są podstawą współczesnego treningu aktorskiego. Ze studentami będzie pracowała nad scenami z "Mewy" Czechowa oraz poematu "Demon" Lermontowa.

MICHAEL KELLER
Hochschule für Schauspielkunst "Ernst Busch" – Berlin, Niemcy
Prof. Michael Keller jest dziekanem Wydziału Aktorskiego w Hochschule für Schauspielkunst im. Ernsta Buscha. Od 36 lat kształci  aktorki i aktorów. Jego metoda bazuje w szczególności na teoretycznej i praktycznej koncepcji Bertholda Brechta i jego „gestyczym teatrze”. Prace reżyserskie oraz warsztaty aktorskie zaprowadziły Michaela Kellera m.in. do Limy, Oslo, Utrechtu, Londynu, Florencji, Rabatu, Mexico City, Barcelony i Brna. W 2015 prowadził warsztat w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi.
Tegoroczny warsztat ma na podstawie improwizacji oraz scen z literatury światowej przybliżyć jego uczestnikom podstawowe pojęcia aktorskiego rzemiosła. Należą do nich: sytuacja, zdarzenie, działanie, punkt zwrotny, podtekst, relacja z partnerem, gestus, postawa/stosunek, nastawienie. Przyszli aktorzy zostaną zaproszeni do tego, aby zrozumieli siebie jako aktywnych uczestników procesów społecznych i aby przy pomocy sztuki aktorskiej uczynili „związki międzyludzkie porównywalnymi i godnymi uwagi, oraz wykorzystali możliwości odegrania tych relacji do tego, aby móc na nie wpłynąć.” ( B. Brecht) W tym roku ze studentami będzie pracował nad kompilacją tekstów "Itaki" Homera oraz "Idomeneusa" Rolanda Schimmelpfenniga.

BEATA POŹNIAK (DANIELS)
Polska aktorka, reżyser filmowy i teatralny, producentka filmowa, malarka. Urodziła się w Gdańsku w rodzinie lekarskiej. Dzieciństwo spędziła w Anglii. W Gdańsku skończyła szkołę średnią, a następnie studiowała w łódzkiej PWSFTViT (Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi), do której dostała się z pierwszą lokatą.

Na trzecim roku studiów zadebiutowała w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku w roli Justyny w „Vatzlavie” Mrożka u boku Jerzego Kiszkisa. Jeszcze jako studentka została zaproszona do zagrania w „Panu Damazym” Józefa Blizińskiego, wyreżyserowanym przez Jerzego Afanasjewa. Po studiach dostała angaż w Teatrze Współczesnym w Warszawie, gdzie zadebiutowała w sztuce Alana Ayckbourna „Jak się kochają”, partnerowała m.in. Wiesławowi Michnikowskiemu i Zofii Kucównie. W musicalu Agnieszki Osieckiej „Niech no tylko zakwitną jabłonie” zagrała Cnotliwą Zuzannę, matkę, i jednocześnie jej córkę – Kasię Traktorzystkę.

Debiut telewizyjny to drugi rok studiów, rola Teodozji w serialu „Życie Kamila Kuranta” z Krzysztofem Pieczyńskim, w reżyserii Grzegorza Warchoła. Produkcję serialu przerwał stan wojenny. W 1983 roku zagrała dziewczynę, która chce zostać kapitanem Żeglugi Wielkiej w „Szczęśliwym brzegu” z Jerzym Bińczyckim jako kapitanem oraz Stanisławą Celińską i Wojciechem Pokorą. W musicalu „Rozrywka po staropolsku” – programie telewizyjnym w reżyserii Wojciecha Pokory, zagrała słodką zakochaną panienkę.

Śpiewała poezje Gałczyńskiego z Michałem Bajorem do muzyki Marka Grechuty i Władysława Szpilmana w programie reżyserowanym przez Barbarę Borys-Damięcką – „Deszcz”. W 1985 roku wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Przed wyjazdem zagrała w „Kronice wypadków miłosnych” Andrzeja Wajdy i w spektaklu telewizyjnym „Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna" jako Andzia, u boku Janusza Gajosa i Stanisławy Celińskiej. Inscenizacja znalazła się na liście Złota Setka Teatru TV.

W Stanach zadebiutowała w filmie „JFK” Olivera Stone’a rolą Mariny Oswald – żony domniemanego zabójcy prezydenta Kennedy’ego – Lee Harvey Oswalda (w tej roli Gary Oldman). Film nominowany do Oscara przyniósł aktorce ponad 30 projektów filmowych i telewizyjnych na arenie międzynarodowej. Beata Poźniak znana jest z kreowania ról skomplikowanych i kontrowersyjnych, takich jak m.in. rola rewolucjonistki w „Kronikach młodego Indiany Jonesa” George'a Lucasa, czy też rola lekarki poślubiającej geja w serialu „Melrose Place”. Pamiętana jest także z roli podwójnej agentki w serialu „JAG Wojskowe Biuro Śledcze”. Wystąpiła gościnnie w serialu komediowym „Szaleję za tobą” z Helen Hunt i Paulem Reiserem. Za rolę pierwszej kobiety – Prezydenta Świata w filmie „Babilon 5”, wytwórnia Warner Bros wytypowała ją do nagrody Emmy (nazywanej „telewizyjnym Oskarem”). Zasiada w Jury Academy of Motion Picture Arts and Sciences w Los Angeles przyznającej nagrodę Emmy.

W opartym na faktach filmie "Miriam" zagrała katolicką kobietę, która ryzykuje życie aby uratować żydowską dziewczynę z rąk nazistów podczas II wojny światowej. Użyczyła także swojego głosu jako narratorka - Cecylia w filmie dokumentalnym "Żona oficera" opowiadającym o żonie oficera polskiego, który został zabity w Katyniu. W 2005 roku przyznano jej nagrodę „Croatian Heart Award” (wraz z Michaelem Yorkiem i Johnym Savage za film "Freedom From Despair")

Była prekursorką uchwalenia ustawy wprowadzającej uznanie w Stanach Zjednoczonych Dnia Kobiet jako oficjalnego święta. Jej inicjatywę poparła członkini Kongresu amerykańskiego Maxine Waters przedstawiając w 1994 roku projekt ustawy przed amerykańskim Kongresem i Senatem. W 1997 roku została uhonorowana przez burmistrza Los Angeles Richarda J. Riordana. Założyła organizację pozarządową non-profit Women’s Day USA. Wsparło ją wiele znanych osobistości ze świata politycznego, a także artystycznego Hollywood. Wśród nich m.in.: Stevie Wonder, Diane Lane, pierwsza kobieta – premier Kanady - Kim Campbell, adwokat Gloria Allred.

Ze studentami 3. roku poprowadzi aktorski Masterclass przed kamerą.