Z potrzeby SENSU
Wszystkie newsy
ENGLISH
1
01. 03. 2017. Wydział
Aktorski

Twórcze spięcie. Z potrzeby SENSU. Udział wzięli: studenci I roku aktorstwa, Bronka Nowicka, Krzysztof Majchrzak i Łukasz Maciejewski.

To była realna konfrontacja: autora z interpretatorami, uczniów z mistrzami, aktorów z widzami. Wydarzenie unikatowe bo – studenci I roku aktorstwa na egzamin z prozy wzięli na warsztat „Nakarmić kamień” Bronki Nowickiej a efekt mogli skonfrontować z autorką. Pracowali pod opieką prof. dr hab. Julitty Sękiewicz – Kisiel. Spotkanie po pokazie egzaminu moderował Łukasz Maciejewski a gościem specjalnym był Krzysztof Majchrzak, aktor, który zagrał w etiudzie Bronki Nowickiej „Tristis” zrealizowanej podczas jej studiów w Szkole Filmowej w Łodzi.

I mówili i spierali się, salę wypełnili żywymi emocjami i dyskusją – o granicach wolności twórczej, o świętości tekstu, o zabiegach, które SENS mu odbierają i o tym, co zrobić, by SENS – ten najważniejszy czynnik komunikacji między aktorem a Widzem zachować. A SENS dotyczył w tym przypadku przedmiotów, bo to one w centrum zainteresowania autorki „Nakarmić kamień”. Jednak przedmioty w jej ujęciu znaczą więcej niż by się wydawało – Przedmiot boli fantomowym bólem po człowieku, może uobecniać już nieobecnych, jak ikona – mówiła Bronka Nowicka. Jeżeli jest przedmiot znaczy, że jest człowiek, ale to nie sentymentalizm, ale twarde, racjonalnie podejście - przedmiot jest przecież namacalnym dowodem na istnienie, czymś, czego istnienia nie można podważyć.

Kluczowym dla zrozumienia SENSU studium przedmiotu, jakiego podjęła się Bronka Nowicka jest wystawa „DWA PIACHY”, którą można oglądać w Szklarni Szkoły. Swoista twórcza obsesja poetki i reżyserki na punkcie przedmiotu zdaje się trwać od dawna, od wspomnianej etiudy, którą Bronka Nowicka zrealizowała w Szkole. Bohater, którego grał Krzysztof Majchrzak cytował wówczas fragment wiersza Stanisława Grochowiaka „Wdowiec”, który przywołał również w trakcie spotkania na Wydziale Aktorskim:

„(…) Mam jeszcze mydło po tobie,
Którym mydliłaś piersi -
Włosy mydliłaś gorące,
I nos mydliłaś - i nos.

Całuję ten śliski kamyczek,
Pożeram ten śliski kamyczek -
Na jutro mi już nie starczy,
Mój Boże, i zacznie się głód”

Więcej o wystawie w Szklarni: https://www.filmschool.lodz.pl/…/1096,rzecz-znaczy-wiecej.h

fot. Filip Szkopiński